De waarheid achter het leven van Whitney Houston

De waarheid achter het leven van Whitney Houston

Het is misschien de grootste mythe in de moderne popmuziek: Whitney Houston was de schat van Amerika totdat Bobby Brown haar corrumpeerde - een tragedie die eindigde in haar verdronken drugsgebruik in 2012.


Maar in 'Whitney: Can I Be Me', de Showtime-documentaire geregisseerd door Nick Broomfield en Rudi Dolezal die vrijdag wordt uitgezonden, wordt dat verhaal ontmaskerd als een constructie samengesteld door haar platenlabel en zeer goed onderhouden door haar beschermende familie.

'Het is een sprookje', vertelde Dolezal aan The Post. 'Het idee dat Whitney een geweldige meid was tot Bobby kwam, is gewoon niet waar. Whitney gebruikte drugs en rookte lange tijd wiet voordat ze ‘Bobby Brown’ zelfs kon spellen.

De documentaire - bestaande uit eerder ongeziene 1999 tourbeelden gemaakt door Dolezal en nieuwere interviews met Whitney's vrienden en familie - gaat gedetailleerd in op de roem van de zangeres, de geruchten over haar seksualiteit en haar langzame, verdovende ondergang. Maar de film doet ook een poging om het vlekkeloze beeld van de zanger terug te trekken dat voornamelijk in de jaren tachtig is opgebouwd.

Whitney werd in 1963 geboren uit ouders John, een theatrale management executive, en gospel zanger Cissy, die ook back-up zong voor haar nicht Dionne Warwick. De jongste van drie kinderen, ze is opgegroeid in en rond Newark, NJ. De stad was verscheurd tijdens de race-rellen van 1967, glijdend in een lang verval van criminaliteit, armoede en segregatie.


'Ze was van de kap', legde Dolezal uit. In de film herinneren haar vrienden een Whitney die stijlvol kon zijn en op zondag in de kerk met haar moeder zong, maar ook iemand die haar weg op straat wist.

'Zij (Whitney en haar twee broers) hebben drugs gebruikt', herinnert Ellin LaVar, Whitney's oude vriend en styliste, zich in de documentaire. 'Het was wat je doet. Je gaat uit, je feest, je drinkt, je doet een beetje drugs. Iedereen deed het. En haar broers gaven het haar. Het was gewoon iets wat je doet om plezier te hebben '.


In een interview in 2013 met Oprah Winfrey, bekende Michael Houston dat hij zijn zus begon met cocaïne in haar late tienerjaren. 'Destijds, de jaren 80, was het acceptabel ... (drugs) was geen slecht woord zoals het nu is'.

Lee Radziwill Alzheimer

Whitney maakte al vroeg deel uit van de entertainmentindustrie, speelde op het podium met Cissy in de jaren zeventig en nam af en toe een modelleringsconcert op. Naarmate haar vocale vaardigheden zich verspreidden, ging Arista Records-president Clive Davis haar in 1983 in Manhattan zien optreden en tekende haar onmiddellijk. Davis onthulde de talenten van zijn nieuwe prinses tijdens een beroemde verschijning op 'The Merv Griffin Show' enkele weken later.


Destijds was de radio nog sterk gescheiden en werden Afro-Amerikaanse artiesten grotendeels genegeerd door MTV. Dus deed het label een gezamenlijke inspanning om Whitney 'smakelijker' te maken voor een blank publiek.

Gevraagd door Broomfield in de film over hoe Whitney op de markt werd gebracht in het witte Amerika, antwoordde Arista's voormalige vice-president van R&B promotie Tony Anderson botweg: 'leg het verleden achter zich en concentreer je er niet op. En dat is wat we deden '.

Alle muziek die te funky, te R&B of gewoon te zwart klonk, werd door het label voor Whitney afgewezen. Haar eerste nummer 1, 1985 'Saving All My Love For You', is ongeveer net zo stroperig als ze komen; de gitaarriff uit 'So Emotional' uit 1987 had rechtstreeks van een Van Halen-nummer kunnen worden getild.


De tactiek werkte. De eerste twee albums van de zanger, 'Whitney Houston' (1985) en 'Whitney' (1987), gingen beide naar de top van de albumlijsten. Ze behaalde zeven nummer 1 singles op rij en won haar eerste Grammy - voor beste vrouwelijke popvocale uitvoering, niet voor R&B.

In 1986 sierde Whitney de cover van People Magazine, dat haar 'America's Top New Star' bekroonde, terwijl een Time-artikel in 1987 haar 'The Prom Queen of Soul' hing. In dat verhaal - dat naast een foto stond van een 23-jarige Whitney die een teddybeer knuffelde - herinnerde Cissy de tieneropstand van haar dochter dat ze simpelweg 'laat opblijven, niet de afwas doen'. De drugsexperimenten waren vrijwel weggevaagd.

Maar het goed-goed-beeld begon averechts te werken. In 1989 werd de zangeres uitgejouwd tijdens de Soul Train Awards - een beweging die door haar innerlijke cirkel werd gevoeld als een tegenprestatie tegen het witwassen van haar beeld en muziek.

zach braff penis

'Het was emotioneel verwoestend - ik denk niet dat ze er ooit van is hersteld', zegt Kirk Whalum, haar saxofonist, in de film.

Maar die nacht gebeurde er iets dat haar leven zou veranderen: ze ontmoette Bobby Brown.

'Iemand sloeg me op mijn achterhoofd en ik draaide me om en het was Whitney Houston', vertelde Brown in 2009 aan MTV. 'Ze probeerde mijn aandacht te trekken, want ik was vlieg'.

'Toen ze elkaar ontmoetten, was Bobby de grotere ster. Veel vrouwen wilden hem helemaal stoppen, 'zei Dolezal.

De chemie van het paar was onmiddellijk, niet in het minst omdat Bobby een deel van het leven van Whitney vertegenwoordigde dat jarenlang onder het tapijt was geborsteld.

'Bobby was straat, Bobby was kap, Bobby had swag', Doug Daniel, vervolgens lid van het R & B-promotieteam van Arista, zegt in de film. 'Ze kwamen uit een vergelijkbare cultuur'.

De komst van Bobby was niet het destructieve moment waarop het al lang is ingelijst, maar het zorgde wel voor spanning. Sinds Whitney's jeugd was de beste vriend van de zanger Robyn Crawford, die ze al sinds haar adolescentie in New Jersey kende. In het Time-artikel uit 1987 verwees Whitney naar Crawford als de 'zus die ik nog nooit had', en ze werd al vroeg geïnstalleerd als assistent van de zangeres.

'Iedereen dacht altijd dat Robyn (Whitney's) baas of manager was', herinnerde Dolezal zich, die haar voor het eerst interviewde voor de Oostenrijkse tv in 1985. 'Whitney vertrouwde haar met alles - de manier waarop ze keek, de verlichting, de manier waarop ze zat, alles . (Crawford) gaf haar zekerheid '.

Tegen het einde van de jaren '80 begonnen de geruchten en de muziekindustrie rond te zweven dat de relatie van Crawford en Houston misschien meer dan platonisch was. Hun duidelijke nabijheid, in combinatie met het feit dat ze samenwoonden, voegde brandstof toe aan het vuur.

'Ik denk niet dat ze homo was - ik denk dat ze biseksueel was', stelt LaVar in de film. In een interview in 2016 met Us Weekly leek Brown te bevestigen dat de relatie tussen Crawford en Whitney fysiek was geweest, maar gaf hij niet aan of dit vóór zijn huwelijk met Whitney in 1992 of daarna was.

De suggestie dat Houston romantisch betrokken was bij een vrouw met de titel Cissy, die in haar boek 2013 'Remembering Whitney' zei dat ze 'Robyn niet bij mijn dochter wilde hebben'. Door Oprah gevraagd of ze de moeite zou hebben genomen als haar dochter homo was geweest, antwoordde Cissy: 'Absoluut'.

Toen Brown het leven van Whitney betrad, hielp het geruchten over haar seksualiteit te verdrijven, maar creëerde het andere problemen achter de schermen.

'Het was duidelijk dat er spanning was tussen Bobby en Robyn', zei Dolezal.

In de film herinnerde Whitney's voormalige hoofd van veiligheid David Roberts eraan dat de twee om haar aandacht streden - en raakte in fysieke ruzie. 'Er waren talloze gevechten tussen Robyn en Bobby ... serieuze gevechten. Er waren tijden dat hij niet altijd de winnaar was '!

Hoewel Dolezal nooit geweld zag, legde hij de spanning vast terwijl hij backstage filmde op Whitney's tournee in 1999. In de doc ziet Brown zijn arm om Crawford slaan in een show van eenheid. Maar Crawford ziet er pijnlijk ongemakkelijk uit, vermijdt zijn ogen en trekt weg.

Op een dag maakte Crawford blijkbaar niets meer deel uit van de tour, herinnerde Dolezal zich. 'Iedereen ... was verdrietig toen Robyn vertrok, omdat ze een zeer positieve kracht was'.

Brown heeft aangegeven dat het Cissy was die haar uit Whitney's entourage heeft gedwongen. Maar Dolezal heeft een andere mening.

miss colombia sofia vergara

'Achteraf denk ik (Crawford) vertrokken omdat ze tegen zichzelf zei:' Whitney heeft een kind (dochter Bobbi Kristina was toen 6 jaar oud), dit kind heeft een gezin nodig en het gezin moet de vader en een gezin zijn moeder, en dus ga ik nu ruimte maken. 'Hoe moeilijk dat waarschijnlijk ook voor haar was, ze bracht dat offer omdat ze zoveel van Whitney hield'.

Door de jaren heen had Crawford geprobeerd het druggebruik van Whitney in toom te houden. Zoals Cissy in haar boek herinnerde, had Crawford al in 1987 alarm geslagen over de smaak van Whitney voor cocaïne. Maar met Crawford buiten beeld leek de afdaling van Whitney alleen maar te versnellen. Begin 2000 werd ze ontslagen uit een gepland optreden van Oscars, slechts enkele uren voor de uitzending, nadat ze naar verluidt de repetitiehoogte had bereikt.

Haar laatste decennium stond Whitney meer bekend om haar drugsproblemen dan om haar muziek. In 2006 publiceerde de National Enquirer beschuldigingen van crackgebruik en foto's van drugsparafernalia in het Atlanta-huis dat ze met Brown deelde. Whitney diende in hetzelfde jaar een scheiding in.

De enige keer dat Crawford over de dood van Whitney heeft gesproken, was tegen Esquire in 2012, toen ze probeerde het idee te verwerpen dat Whitney - een mythologische prinses om mee te beginnen - op een dwaalspoor was gebracht door de invloed van Brown.

'Mensen dachten dat ze haar moesten beschermen', zei Crawford. 'Ze haatte dat. En dat is wat mensen niet begrijpen ... Ze deed wat ze wilde doen '.

Interessante Artikelen